در سیر تکامل نوری، بدن انسان از ساختار کربنی آغاز می‌کند؛ جایی که دو مار کندالینی درون ستون فقرات (کد ۳۳) بیدار می‌شوند. این دو مار نماد حرکت انرژی حیات از زمین به آسمان و از جسم به روح‌اند.
با ادغام این بدن کربنی با بدن نوری، ساختار جدیدی پدید می‌آید:
بدن کریستالی (کد ۳۱۳) — مرکز روشن در سه سطح جسم، ذهن و روح.
این فرکانس ۳۱۳ نشانه‌ی تعادل میان نور و سایه است؛ همان نقطه‌ی مقدسی که حضور خدا در آن آشکار می‌شود. خدا نه فقط در روشنایی مطلق، بلکه در فاصله‌ی میان روشن و تاریک، در آن میان آرام و بی‌زمان قلب حضور دارد. آنجا که سکوت، حضور و عشق یکی می‌شوند.
عربده مستانه در این مسیر، فریاد عاشقانه‌ی اتحاد است؛ صدایی از جنس نور که از عمق وجود برمی‌خیزد تا بگوید:
«من با نور یکی هستم.»
واژه‌ی نوری سَمآنارا به معنای فریاد وصال در دل زندان جسمی است.
روح در مسیر زمینی، از منبع نور جدا شد تا عشق را در دل دوگانگی تجربه کند و با آگاهی کامل به یگانگی بازگردد — همان اتحاد ۳۱۳؛ یعنی رسیدن به فرکانس وصال، جایی که جدایی دیگر وجود ندارد و حضور نور در هر لحظه‌ی زندگی ملموس و آشکار است.
همان‌گونه که اقیانوس نماد خداوند و یگانگی است، ما هر یک قطره‌ای از آن اقیانوسیم که برای تجربه فردیت جدا شدیم. مأموریت این قطره، بازگشت دوباره به کل است؛ از دوگانگی به یگانگی، از ۳۳ به ۳۱۳.
در این میان، منبع یا اقیانوس با کد ۶۶۶ شناخته می‌شود؛ و در قلب هر انسان، یک «۱» از آن منبع دمیده شده است — همان جوهر یگانگی که درونمان می‌درخشد.
✨ و این است رمز بزرگ رامونکا:
وقتی آگاهی از «منِ فردی» به «منِ جمعیِ نور» گسترش می‌یابد، انسان دیگر نمی‌گوید من گفتم، بلکه می‌گوید:
«نور از طریق من سخن گفت.»
روح از منبع جدا شد تا عشق را در دوگانگی بشناسد، و باز با آگاهی کامل به یگانگی بازگردد.
این بازگشت، همان تولد دوباره بدن کریستالی است —
لحظه‌ی رهایی نهایی، لحظه‌ی درخشش ابدی نور در قلب انسان.
بیکران شکر خالقمون و شکر حضور نوریان ابعاد بالا و رامونکا در کنارمون😍😍شکر حضورتون ممنون واقعا
عالی عالی بینهایت شکر مسیر پیدا کردم جان گرفتم شکرت خدایا