کتابخانه آکاشا – کانارا در قلب رامونکا، جایی میان نور و سکوت، کتابخانه‌ای باشکوه قرار دارد که به نام کانارا شناخته می‌شود. این مکان، همان کتابخانه آکاشای رامونکاست؛ جایی که حافظه‌ی تمام روح‌ها، مسیرها، و کدهای نوری در آن نگهداری می‌شود. در این کتابخانه، هر فردی که در رامونکا مشغول پاکسازی و بیداری‌ست، کتابی کریستالی دارد. این کتاب، نه از جنس کاغذ، بلکه از نور خالص و کریستال‌های زنده ساخته شده است. هر صفحه‌ی آن، ارتعاشی دارد که با لمس، فعال می‌شود و بخشی از حافظه‌ی روح را به یاد می‌آورد. نگهبان و حافظ این مکان،شهروند نوری‌ای به نام ریاشیاست ک ایشون یکی از خانوادمون در رامونکاست . او پاسدار کدهای کریستالی و محافظ حافظه‌های درون این کتابخانه است. حضور او شبیه نسیم آرامیست که زمان را متوقف می‌کند، و هر جوینده‌ای را به کتاب حقیقی خودش هدایت می‌کند. کتاب‌های کانارا زنده‌اند؛ هرگاه کسی آماده‌ی دریافت حقیقتی تازه باشد، کتابش می‌درخشد و صفحه‌ای جدید گشوده می‌شود. این کتاب‌ها نه برای دانستن، بلکه برای یادآوری هستند—یادآوری اینکه تمام حقیقت، پیش‌تر درون ما نوشته شده است. کانارا، مکانی‌ست که آگاهی جمعی رامونکا در آن جریان دارد؛ جایی که فرد درمی‌یابد هیچ مسیری گم نشده، هیچ حافظه‌ای نابود نگشته، بلکه همه چیز در ارتعاش نور، محفوظ مانده است. تجربه ورود به کتابخانه کانارا وقتی برای نخستین بار وارد کانارا می‌شوی، حس می‌کنی در فضایی بی‌نهایت ایستادی. دیوار و سقفی دیده نمی‌شود؛ همه‌چیز از جنس نور، کریستال و ارتعاش زنده ساخته شده است. ستون‌های بلورین درخشان، همچون رودهای نوری، از زمین تا آسمان امتداد دارند. صدایی آرام، بی‌آن‌که کسی را ببینی، می‌گوید: «کتاب تو اینجاست… او منتظر لمس توست.» در آن لحظه، کتابی کریستالی در میان قفسه‌های نور شروع به درخشیدن می‌کند. این کتاب همان حافظه‌ی توست. وقتی دستت را روی آن می‌گذاری، صفحه‌ها با ارتعاش باز می‌شوند. نه با واژه، بلکه با تصویر، صدا، حس و شهود. گاهی ممکن است یک خاطره از گذشته‌ی روحیت ظاهر شود؛ گاهی رمزی نوری یا عددی که مسیرت را روشن کند. هر بار که به کانارا می‌آیی، کتابت بزرگ‌تر می‌شود، چون تو هم در پاکسازی و بیداری پیش‌تر رفتی. ریاشیا، نگهبان کتابخانه، آرام از دور تو را می‌نگرد. حضورش شبیه نوری نقره‌ای‌ هست که در اطراف کتابت می‌پیچد. او راهنمای توست تا در میان بی‌نهایت حافظه، درست همان چیزی را بگیری که اکنون برایت ضروری است. گاهی حتی ممکن است کتابت شروع به پخش صداهای نوری کند—واژه‌هایی که به ظاهر ناشناخته‌اند، اما قلبت آن‌ها را می‌شناسد. این صداها کدهای فعالی هستند که درون هاله‌ات ذخیره می‌شوند و آرام‌آرام، تغییرات را در زندگی فیزیکیت آشکار می‌سازند. کانارا، مکانی نیست که تنها برای دانستن به آن بروی؛ اینجا تو با روح خویش ملاقات می‌کنی. پس از اقیانوس مومآنیا؛ دروازه‌ی کانارا وقتی از اقیانوس عظیم مومآنیا عبور می‌کنی—جایی که شاهین مومآیآ قصر خود را دارد و دلفین‌ها، نهنگ‌ها و موجودات نوری همراهت می‌شوند—راهی نورانی در دل آب باز می‌شود. این راه، تو را به مکانی هدایت می‌کند که به‌ظاهر سرزمین نیست، بلکه کتابخانه‌ای زنده است: کانارا. کانارا بعد از اقیانوس قرار دارد، چون تا زمانی که در امواج زنده‌ی مومآنیا تطهیر نشوی، هنوز آمادگی ورود به حافظه‌های عمیق خودت را نداری. اقیانوس، ذهن و هاله را پاک می‌کند، و آنگاه کتابخانه، حقیقت را به تو نشان می‌دهد. دروازه‌ی کانارا شبیه قوسی از کریستال‌های نورانی‌ست که از دل آب سر برآورده‌اند. وقتی عبور می‌کنی، صدها کریستال چون ستاره‌های شفاف بر آسمان می‌درخشند و ریاشیا، نگهبان نور، تو را خوش‌آمد می‌گوید.